Huttentocht in Noorwegen
2 dagen, 1 nacht
met twee kindjes (6 en 5)
in de Sunnmør Alpen
Onze eerste huttentocht met de kindjes! En dat in de ruige natuur van Noorwegen. Waar de landschappen spectaculair zijn en het weer wat onvoorspelbaar. Wij kozen voor de Patchellhytta in de Sunnmørsalpene in Zuidwest-Noorwegen. Het werd een tocht vol avontuur en waanzinnig mooie uitzichten. Oscar (6) en Ella (5) deden het geweldig en waren supergemotiveerd om aan de hut te geraken en de tocht helemaal af te maken.
Startpunt aan de Norangsfjord
We zijn onze tocht begonnen in het kleine dorpje Øye. Dat ligt aan de prachtige Norangsfjord in het Norangsdalen. Het dorp is bekend om het chique hotel ‘Hotel Union’, waar vorsten, schrijvers en al wie het kan betalen als sinds 1891 vakantie viert.
De Norangsfjord is een zijtak van de Hjørundfjord en is veel minder bekend maar zeker zo mooi als de Geirangerfjord. En bovendien zijn hier amper toeristen. De fjord is namelijk iets moeilijker bereikbaar. Wij zijn via Hellesylt het Norangsdalen ingereden via weg 655. Die weg op zich is al de moeite waard. We hebben daar een mooi wildkampeerplekje gevonden, tussen de koeien en de schapen, met zicht op het wondermooie dal.
Bij mooi weer is het aangenaam zitten op het grasveldje aan de fjord zelf, iets voorbij het hotel. Er staan picknickbanken en je kan er makkelijk het water in met je kajak. Er is een gratis toilet en zelfs een warme douche (2 kronen). Daar hebben wij handig gebruik van gemaakt na de huttentocht. Bovendien hebben we hier Ella’s vijfde verjaardag gevierd, een mooiere plek konden we ons niet indenken!
Iets voor het dorp Øye is een parking waar je je auto voor een nacht (of meer) kan achterlaten (‘Patchellhytta Parkering’ op Google Maps) en daar begint ook meteen de wandeltocht naar de hut. De parking kost 75 kronen voor 24 uur. Je kan dat bedrag betalen met Vipps, dat is een Noorse app om betalingen mee te doen. Voor buitenlanders niet handig want je hebt er een Noorse bankrekening voor nodig. Wij hebben daarom aan een Noorse familie die ook op de parking stond, gevraagd om de betaling voor ons te doen en wij betaalden hen dan cash. Een andere optie was er niet.
Links van de parking start de wandelweg. Er staat een wandelbordje richting ‘Patchellhytta, 3,4 km’. Je wandelt eerst langs een mooi gezellig pad een heel oude brug over. Na een paar honderd meter start de beklimming via een smal pad het bos in.
Beklimming vanuit Øye
Als je de wandeling start langs deze kant, dus vanuit Øye, is de beklimming steil én modderig. Je zou de wandeling ook kunnen beginnen in Stranda (weg 5922, op het einde van die (onverharde) tolweg is een parkeerplaats). Je wandelt dan 6,6 kilometer en moet 391 meter stijgen (een dikke twee uur wandelen). Maar wij begonnen dus in Øye en hoewel de beklimming inderdaad intens, steil én modderig was, was het wel prima te doen met onze twee kindjes van zes en vijf. Langs deze kant is het 3,4 kilometer wandelen en moet je 800 hoogtemeters overbruggen. Wij deden er met ons vieren exact drie uur over.
Eerst is er dus een uitdagend stuk klimmen langs een smal pad door het bos. Het pad was soms glibberig door de modder maar het was zeker beloopbaar. Eén keer moesten we langs een ketting omhoog om een rotsblok te overwinnen. De kindjes vonden het superfijn en echt gevaarlijk was het niet. Na die beklimming kwamen we op rotsig terrein. Daar zit je echt te midden van de Sunnmørsalpene en worden de uitzichten ruw en groots. Er stak een mist op toen wij daar waren maar het zicht bleef wel oké. Eens een stukje op dat rotsige stuk moesten we enkele rivieren oversteken. Balancerend over grote stenen is dat ons telkens gelukt. Na een tijdje zagen we dan de Patchellhytta (818m) in de verte liggen. Een heerlijk gevoel! We hadden de hut bereikt! We hadden het gehaald!
De Patchellhytta bereikt
De Patchellhytta heeft dertig slaapplaatsen en is onbemand. Dat betekent dat je er binnen kan en een slaapplek mag uitkiezen maar dat er niemand is die de hut openhoudt. Er is een ruimte om te zitten mét een openhaard. Die brandde al lekker warm toen wij binnenkwamen. Wij kozen een kamertje met twee stapelbedden voor ons vier. Er is een goed uitgeruste keuken met gasvuren, kookgerei, borden en bestek. En er is proviand: koekjes, soep, eten in blik, koffie, thee … Water haal je buiten aan de pomp en voor het toilet moet je ook even naar buiten gaan naar een kleinere hut achteraan.
Wij hadden de hut niet op voorhand geboekt en zijn ook geen lid van DNT, de Noorse wandelvereniging. Omdat de Patchellhytta een DNT-hut is, krijg je een flinke korting om er te overnachten als je lid bent. Maar voor één nacht haal je het lidgeld er niet uit. Bij meer dan één nacht wel. Wij hebben cash betaald in de hut zelf (ongeveer 150 euro voor ons vier voor een nacht). We hebben het geld in de voorziene envelop en brievenbus gestoken. Je zou de betaling (en reservering) ook kunnen doen via de app van DNT.
En dan de terugweg …
Na een heerlijk nachtje in de hut waren we klaar voor de terugweg. Omdat de heenweg erg steil en modderig was, kozen we voor een andere terugweg, die naar Urke (parking Langesæterdalen, op de pijl staat Urke Kraftverk). Die weg is 7,5 kilometer, heel wat langer dus dan de heenweg maar meer geleidelijk naar beneden. Bovendien maakten we er zo meer echt een trektocht van.
Onderschat die terugweg naar Urke zeker niet! Wij deden er maar liefst zes uur over en kwamen heel wat ‘hindernissen’ tegen. Maar … de wandeling is prachtig en onvergetelijk. De wandelweg loopt achter de hut door, naar boven. Ja, eerst moet je nog een dikke 200 meter stijgen, een kam over. Daar hadden we ook meteen een eerste sneeuwvlakte voor ons liggen. De sneeuw was hard en het stuk redelijk plat dus konden we zonder problemen oversteken. Vanaf dan gaat het naar beneden. Links zie je de bergtop Slogen (1564m) liggen die voor ervaren bergwandelaars trouwens ook te beklimmen is. Je wandelt verder langs bergmeren, sneeuwvlaktes en waanzinnig mooie uitzichten. En als de zon erdoor komt, wordt alles nog eens zo mooi.
Na een vermoeiende maar onvergetelijke zes uur stappen, kwamen we aan op de parking in de buurt van Urke. Dat was niet de parking waar onze auto stond. Wouter is daarom meegereden met twee Noorse wandelaars tot aan de parking van Øye om onze auto op te halen en daarna drie vermoeide maar dolblije stappers op te pikken. Het was een onvergetelijke tocht om nog lang over na te praten met ons vier. Als je ooit de kans hebt om in de Sunnmørsalpene te gaan wandelen en het weer zit wat mee, niet twijfelen!
Enkele tips voor een huttentocht in Noorwegen:
Als je in een berghut slaapt, is het de gewoonte om een kussensloop en een lakenzak mee te nemen. Dat is een hele dunne slaapzak van zijde of katoen. Er zijn altijd wel dekens aanwezig om je warm houden.
Wij droegen allebei een rugzak maar de kindjes (zes en vijf) droegen nog niets op hun rug. In onze rugzakken zat: reservekledij (ook warme spullen), slaapgerief, eten en drinken. Wij kookten zelf in de hut (alle kookgerief, ook borden en bestek was aanwezig). Check op voorhand welke faciliteiten de berghut heeft waar je overnacht zo vermijd je spullen te dragen die je eigenlijk ook in de hut kan vinden.
De meeste berghutten in Noorwegen zijn DNT-hutten. Dat zijn hutten die aangesloten zijn bij de Noorse wandelvereniging. Je kan je lid maken van DNT en dan krijg je een flinke korting bij de overnachting. Voor één overnachting haal je het er niet uit maar voor meer dan één wel.
De Noren hebben het liefst dat je alles met een app of via overschrijving betaald maar je kan ook cash geld achterlaten in de hut om je overnachting te betalen. Er zijn meestal enveloppen en een brievenbus.
Je zou de hut op voorhand kunnen reserveren maar wij deden dat niet omdat we op het moment wilden zien of het weer oké was om de tocht te maken. Weet dat er altijd plek is als je in een hut aankomt, desnoods op een matras in de gang. Niemand zal je weer wandelen sturen, zowel letterlijk als figuurlijk dan.
Een huttentocht in Noorwegen kan best intens zijn. Het weer kan een spelbreker zijn maar ook de natuur is vaak ruig en onherbergzaam. Laat het je niet afschrikken maar wees wel voorbereid. Check het weer en de omstandigheden. En neem kledij mee voor ieder weertype.
Een huttentocht is sowieso genieten. We merkten dat Oscar (6) en Ella (5) supergemotiveerd waren om de hut te bereiken. Niets was hen te veel en ze waren megatrots dat ze het gehaald hadden!
