De mooiste wandelingen van Montenegro
Montenegro is een heel mooie wandelbestemming met maar liefst vijf nationale parken. De landschappen zijn ruig, en de wandelingen zijn - afhankelijk van waar je gaat - ook heel erg rustig. Er zijn tochten voor ieder wat wils. Sommige tochten zijn echt uitdagend en omwille van de hoogtemeters niet echt geschikt om met jonge kinderen te doen. Maar wij hebben ook stoere wandelingen gedaan die net heel leuk zijn met kinderen. Door de vele meren in Montenegro zijn er ook veel eenvoudige wandelingen die rond het meer heen lopen. De bewegwijzering is overal in het land goed.
Alle wandelingen die we hieronder beschrijven, deden we zelf, alleen of met Oscar (7) en Ella (5), in het zomerseizoen (juli). We bouwen het lijstje op van eenvoudig naar uitdagend.
Rond het meer van Biogradska ǀ Nationaal Park Biogradska Gora
De wandeling start op de parking aan het meer, dat is ook de plek waar je kan kamperen. Je wandelt 3,4 kilometer rond het meer. Onderweg kom je informatieborden tegen en wandel je over vlonderpaadjes. Leuk om met kinderen te doen! Het pad is eenvoudig. Je wandelt in een oerbos en vindt er bomen van wel 400 jaar oud en 50 meter hoog! Als je het nationaal park binnenrijdt, moet je toegangsgeld betalen (3 euro pp, kinderen gratis), om te kamperen aan het meer betaalden wij 5 euro voor ons vier (auto met tent op het dak).
Rond het Crno Jezero (Black Lake) ǀ Nationaal Park Durmitor
Ook voor het nationaal park Durmitor betaal je toegangsgeld (5 euro pp, kinderen gratis). Wij vertrokken voor deze wandeling op camping autocamp Mlinski Potok en namen het bospad naar het meer (15 minuten wandelen). Daar in het bos net aan het meer staat een ranger om het toegangsgeld te innen. De wandeling is eenvoudig en loopt langs een mooi pad langs het meer. Het pad is 3,5 kilometer en goed te doen met kindjes. Het is leuk om na de wandeling nog wat te picknicken of te spelen aan het meer. In het hoogseizoen kan het erg druk worden op het wandelpad.
Naar het Ropojanska Jezero ǀ Nationaal Park Prokletije
Deze wandeling start aan het restaurant bij de Grlja waterval in de Vusanje vallei van het nationaal park Prokletije. Daar is een parking om je auto te parkeren. De wandeling vertrekt langs een breed en stenig pad richting het Oko Skakavice, oftewel The eye of the Grashopper. Dat is een bron met ijskoud en helderblauw water. Een sprookjesachtige plek die je na ongeveer 15 minuten wandelen bereikt. Van daaruit loopt het brede pad verder naar de toegang van het nationaal park. Er staat een houten huisje waar je toegangsgeld moet betalen (3 euro pp, kinderen gratis). Het pad blijft breed en heeft aan beide kanten bos of loopt plots door een mooie open plek, het stijgt geleidelijk. De stilte en rust zijn hier enorm. Na 40 minuten wandelen kom je bij een aantal wegwijzers, hier neem je het paadje door het bos. Het pad wordt smaller en stijgt verder tot je aan het meer komt (20 minuten wandelen). In de zomer staat er niet veel water in het meer maar de uitzichten hier zijn enorm mooi. Je kan het pad langs het meer verder volgen tot je aan de grens met Albanië komt, er staat een grenspaal (30 minuten wandelen). Hier loopt het pad, dat een stuk is van The Peaks of the Balkans, verder richting Theth in Albanië. Je moet dezelfde weg terug om weer in Vusanje te geraken. Het pad is niet moeilijk en stijgt geleidelijk dus in principe is het goed te doen met kindjes maar het pad is ook redelijk eentonig en dat vinden onze kindjes eerder saai. Ik heb het pad daarom alleen gewandeld.
De ladder van Kotor ǀ De baai van Kotor
De wandeling ‘de ladder van Kotor’ is een eenvoudige wandeling als je ze tenminste van boven naar beneden doet. Er zijn verschillende opties voor deze wandeling maar wij vertrokken heel hoog aan restaurant ‘Nevjesta Jadrana’ langs de R1, dat is de Serpentine Road die in enorm veel haarspeldbochten naar Kotor loopt. Aan dat restaurant daalt een klein pad af recht het bos in. Na een uur afdalen door het bos (makkelijk pad) zie je plots de baai van Kotor voor je liggen. Indrukwekkend! Hier kronkelt het pad in grote bochten verder naar beneden, steeds met zicht op die geweldig mooie baai van Kotor. Dit wordt ‘de ladder van Kotor’ genoemd. Je kan het pad helemaal naar beneden volgen tot aan de rivier in Kotor. Of je kan het pad links nemen als je ter hoogte van het fort van Kotor wandelt. Het pad loopt tot aan een gat in de muur van het fort, daar kan je doorklimmen, en zo kan je via de trappen van het fort verder naar beneden afdalen. Heel leuk om met kindjes te doen! Je daalt in totaal 1000 hoogtemeters af. Ik deed samen met Oscar (7) en Ella (5) vier uur over de afdaling, Wouter pikte ons met de auto op in Kotor.
Een alternatief kan zijn: vertrekken aan de rivier in Kotor en ‘de ladder’ naar boven wandelen tot waar het pad splitst ter hoogte van het fort. Daar door de opening in de muur klimmen (zie derde foto hieronder) en langs de trappen van het fort weer afdalen naar Kotor. Of gewoon de trappen van het fort beklimmen heen en terug is ook heel leuk. Dan betaal je wel toegangsgeld (8 euro pp, kinderen gratis).
Langs de Prutaš naar Škrčo Jezero ǀ Nationaal Park Durmitor
De Prutaš is een piek van 2401 meter hoog in het Durmitor nationaal park. Je kan hem beklimmen vanop het wandelpad dat start aan de P14, de weg die dwars door Durmitor loopt. Er is een uitzichtspunt (Panorama sedlo frame) en een kleine parking. Daar begint het wandelpad meteen goed te klimmen, daarna wordt het even wat vlakker. Meteen heel mooie uitzichten hier. Na nog een goeie klim, kom je op een soort plateau terecht (Škrčo ždrijelo). Daar kan je het pad verder naar links omhoog volgen, dat pad gaat naar de top van de Prutaš (2401 m). Wij wandelden rechtdoor naar beneden, om zo af te dalen naar het Škrčo Jezero, een meer te midden van Durmitor. De Prutaš blijft dan links van je. Aan het meer staat een vervallen hut. Van het eindpunt hadden we meer verwacht maar de uitzichten onderweg zijn fenomenaal. Het is een eerder zware wandeling. Wij waren met de kindjes heen en terug zeven uur onderweg en deden 11 km. Niet niks maar wel een heel mooie tocht!
Valušnica Peak (1879m) ǀ Nationaal park Prokletije
De Valušnica Peak is letterlijk een hoogtepunt in het nationaal park Prokletije. We beklommen de top samen met de kindjes in drie uur. De wandeling start op de laatste parking in de Grebaje vallei van Prokletije (inkom voor het nationaal park is 3 euro pp, kindjes gratis). Daar gaat het pad het bos in. Het is mét kindjes zeker twee uur klimmen in het bos. Niet supersteil maar wel even doorbijten. Na die twee uur kom je uit het bos en krijg je een open zicht. Het pad vervolgt en na nog eens een uurtje stappen (inclusief alle pauzes voor de kindjes) sta je op de adembenemende top van de Valušnica. Zonder kinderen gaat het veel sneller hoor, dan kan je makkelijk in twee uur naar boven. De top is geweldig. Je ziet de besneeuwde toppen van Albanië en Kosovo voor je liggen. Blijf zeker even genieten, daarna ga je dezelfde weg weer terug.
Voor wie nog meer wil wandelen hier, kan ik nog twee andere pieken aanraden: de Talijanka (2057m) en de Popadijes (2030). Die zie je liggen vanop de Valušnica. In twee uur kan je deze lus erbij nemen, daarna kom je weer aan de bosrand uit en ga je dezelfde weg door het bos weer naar beneden. Ik deed deze lus extra zonder de kindjes. Het is een prachtige route, met een soms steil maar ongevaarlijk pad. Heel mooi en een echte aanrader voor wie een stevige maar haalbare tocht wil!
Vasojevićki Kom (2460 m) ǀ Regionaal park Komovi
De wandeling start op 1700 meter aan de Etno Selo Stavna. Daar is een parking. Als je een heel stuk daarvoor het park binnenrijdt, betaal je 1 euro pp (kindjes gratis). Je wandelt eerst langs enkele katuns (dat zijn kleine boerderijen) terwijl je de piek steeds voor je ziet liggen. Dan begint de klim. We klommen in drie uur de 700 hoogtemeters naar boven mét de kindjes, inclusief eet- en drinkpauzes. De wandeling is heel mooi en de top is subliem. Onderweg zagen we een gems. Er zijn amper andere wandelaars hier. Het is zeker mogelijk om de tocht met kindjes te doen maar ze moeten wel wat ervaring hebben in de bergen want de paadjes zijn smal en de afgronden vaak diep. Echt wel opletten dus. Voor Oscar (7) en Ella (5) was het de hoogste top die ze ooit deden. We hebben er enorm van genoten. Eens boven neem je dezelfde weg terug. Bij Etno Selo Stavna kan je lekker lokaal eten en je kan er ook slapen in een van de hutten.
Bobotov Kuk (2522 m) ǀ Nationaal Park Durmitor
De beklimming van de Bobotov Kuk (2522 m) is indrukwekkend, imposant en héél vermoeiend :-). Ik deed de wandeling alleen. Ik ben vertrokken in Žabljak, op camping autocamp Mlinski Potok. Vandaaruit kan je via een pad met enkele huizen, zo het bos inlopen. Aan de rand van het bos zit een ranger om toegangsgeld te innen (5 euro pp). Het eerste stuk is een klim door het bos, tot aan Katun Lokvice (1u30min wandelen). Als je geluk hebt, is de katun open en kan je er iets drinken. Je kan er ook kamperen (maar er is verder niets). De beklimming gaat verder en na nog eens een uur klimmen, zie je plots de Bobotov voor je liggen. Het pad klimt verder over een stenig pad en soms een sneeuwplek. Na vier uur en half klimmen stond ik op de top. Voor het laatste stuk hangen er touwen. Het is uitdagend maar niet gevaarlijk. Je kan dezelfde weg terug nemen naar Žabljak. Of je kan een ander pad nemen, naar de P14 (de Sedlo). Dat pad heb ik genomen en daar kwam Wouter mij oppikken. Over de afdaling deed ik nog eens drie uur. Het is enorm de moeite om zo de doorsteek te kunnen maken. Maar als je heen en terug loopt, dan zou ik de kant van de Sedlo kiezen (dus starten op de P14 en niet in Žabljak). Ik heb onderweg gezinnen met kinderen gezien, dus dat is zeker mogelijk, maar onze kindjes waren nog net te klein voor de afstand en de hoogtemeters. Vanaf een jaar of tien kan het wel denk ik.
Meer informatie over deze beklimming vind je hier.
