Kamperen met kinderen in de Spaanse Pyreneeën
2 weken (in juni)
met twee kindjes (3 en 5)
met de auto en de tent
Dramatische bergen en talloze onmetelijke uitzichten, avontuurlijke wandelpaden, meren, rivieren en watervallen. Dat zijn de Pyreneeën aan de Spaanse kant. Wij gingen ernaartoe in juni, tijdens onze roadtrip van zes maanden door Europa. We reden van de Middellandse zee richting de Atlantische oceaan, dwars de bergketen door. Een roadtrip met veel variatie, wilde natuur … en twee kleine kinderen op de achterbank.
“Als er nog een riviertje komt, steek ik die gewoon voorbij met mijn beste route!”
En riviertjes zijn we tegengekomen. Om eindeloos te volgen, over te steken, en dammen in te bouwen, langs grote wandelingen en kleine ontdekkingstochten. We wisselden kamperen in de tent af met wildkamperen in ons busje, altijd in de mooiste natuur, met uitzicht op de meest fantastische bergen. En als de kindjes geen rivieren aan het voorbij steken waren, klommen we ook nog eens naar berghutten en hoge toppen in de twee nationale parken van de Spaanse Pyreneeën: Aigüestortes i Estany de Sant Maurici en Ordesa y Monte Perdido.
Onze route
Vilallonga de Ter (A): Parc Natural Capçaleres del Ter i del Freser
Espot (B) en El Pla de l’Ermita (C): Parc National Aigüestortes i Estany de Sant Maurici
Torla-Ordesa (D): Parque National de Ordesa y Monte Perdido
Selva de Oza (E): Parque Natural de los Valles Occidentales
Vilallonga de Ter ǀ la Crue de Fusta
De kleurrijke bergen van Catalonië, helemaal in het oostelijke deel van de Pyreneeën, zijn onze eerste kennismaking met de Spaanse bergen. Voorbij het dorp Vilallonga de Ter kronkelt een klein baantje het Parc Natural de les Capçaleres del Ter i del Freser in. Een lange naam voor een klein maar opmerkelijk mooi natuurpark. Vanop ons wildkampeerplekje kunnen we haast Frankrijk binnenkijken. We kamperen hier dicht bij de grens, omringd door hoge en kleurrijke bergen.
Het wegje dat we zijn opgereden om onze wildkampeerplek te vinden, blijft nog verder naar boven kronkelen. We zijn benieuwd naar de uitzichten verderop maar durven niet zo goed het gravelpad aan. Een Oostenrijkse overlander haalt ons over de streep: ‘Het is er prachtig, desnoods trek ik jullie naar boven!’ Ella houdt de afgronden in het oog en Oscar de koeien en traag maar zeker geraken we tot op de top.
Daar start een wandeling, populair bij locals maar niet bekend bij toeristen, naar de Coll de Tres Pics. Hier moet je stil zijn voor de wilde paarden, zie je gieren over je heen cirkelen en spot je marmotjes als je geluk hebt.
Espot ǀ Camping La Torre
We rijden door naar het eerste echte nationaal park van de Spaanse Pyreneeën: het Nationaal Park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici. En het gezellige dorp Espot is de perfecte uitvalsbasis om het oosten van dat nationaal park te gaan ontdekken. Wij installeren ons met onze tent op camping La Torre. De camping ligt bovenaan in het dorp, niet ver van het kleine centrum.
Met jeeptaxi’s de bergen in
In de hoofdstraat van het dorp vallen meteen de vele witte 4x4-jeeps op. Die jeeps worden gebruikt om de wandelaars naar het Estany de Sant Maurici te brengen. Dat is een bergmeer op 1950 meter hoogte en vanhieruit starten heel wat wandelingen de prachtige bergen in. Het ritje van 20 minuten in een echte ‘bergjeep’ is voor de kindjes al een hoogtepunt en ze stappen met tegenzin uit om aan het echte werk te beginnen: een wandeling naar de berghut Amitges.
Naar Refugi d’Amitges
Het begin van de wandeling is redelijk druk. Er zijn veel mensen die gewoon even naar het meer komen kijken en dan weer naar beneden gaan met de bergtaxi’s. Ook de waterval Cascada de Ratera is populair. Maar na heel wat klimmen is er een splitsing naar de berghut Amitges en dan wordt het nóg mooier en veel rustiger. De kindjes geraken uit hun eerste gezeur en we vinden een prima wandelritme. Na 3 uur klimmen komen we aan bij de refugi d’Amitges: een prachtig uitzicht én een verfrissend drankje, wat een topplek.
Aigüestortes betekent kronkelend water en dat maakt het zo ontzettend mooi hier: riviertjes, meren, watervallen … overal waar je kan kijken. En dat tegen een achtergrond van 3000 meter hoge bergtoppen. Waanzinnig mooi.
El Pla de l’Ermita ǀ camperplaats
We krijgen geen genoeg van Aigüestortes en dus rijden we ook naar het westen van het nationaal park. We passeren de dorpen Boí en Taüll, wat prima uitvalsbasissen zijn om deze kant te ontdekken. Maar wij rijden met ons camperbusje nog iets verder, tot aan Pla de l’Ermita (1626 m). Daar is een gratis camperplaats met een fenomenaal uitzicht over de bergen. We krijgen een fel onweer over ons heen maar dat is snel vergeten. We koken in de buitenlucht, we spelen, we genieten van het uitzicht, de stilte, de natuur … en maken plannen voor een nieuwe wandeling, weer diep het nationaal park in.
Op zoek naar het zwarte meer
We rijden naar het grote stuwmeer Estany de Cavallers want vanhieruit vertrekt een wandeling naar Estany Negre, oftewel het zwarte meer. Fantasie genoeg bij de kindjes om een wandeling mee te vullen: Zouden er monsters wonen? Of zwarte berggeesten? Gelukkig zien we alleen koeien op het pad die hartelijk begroet worden door kleine Ella.
“Hoi meneer de koe, veel plezier, groetjes thuis!”
En zo geraken we helemaal boven tot aan het meer, dat er uiteindelijk niet zo zwart uitziet als we dachten. Maar de natuur is hier enorm spectaculair. En met Oscar en Ella die hun beste klimbenen bovenhalen, wordt het een topwandeldag van ongeveer 6 uur klimmen en dalen.
Roadtrippen door de bergen
Of je hier naar links of rechts, naar boven of beneden rijdt, de uitzichten zijn altijd spectaculair in Aigüestortes. We rijden dus nog even ‘een ommetje’ naar het skigebied Boí Taüll. Geen sneeuw of ski’s te zien hier in volle zomer maar wél geweldige uitzichten en veel speelruimte voor de kindjes. Een plek om zo maar even te beslissen … hier blijven we nog een nachtje.
Torla-Ordesa ǀ Camping San Antón
Tijd voor het tweede nationaal park van de Spaanse Pyreneeën: Parque National de Ordesa y Monte Perdido. Terwijl de gieren boven onze hoofden cirkelen, zetten we onze tent op in Torla-Ordesa, op camping San Antón. Torla is de toegangspoort om het nationaal park te ontdekken. In het hoogseizoen mag je niet met je eigen auto naar de grote parkeerplaats rijden waar enkele bekende wandelingen starten. Maar geen nood: de bus stopt aan de ingang van de camping en pikt ons op voor een spannend ritje langs enkele enge haarspeldbochten.
Wij kiezen de wandeling naar Gradas de Soasa. Daarvoor moeten we eerst een heel stuk door een bos. Aanvankelijk zijn we wat teleurgesteld. Niet dat het bos niet mooi is, maar we komen traag vooruit met de kindjes én we zien amper iets van de omgeving. We wandelen in een spectaculaire canyon en zien er amper iets van. Maar als we eindelijk het bos uitkomen, komen we in een andere wereld terecht. De kindjes hebben het ondertussen wel gehad en willen in de rivier spelen, maar ik wandel nog een stuk verder naar de waterval Caballo. De waterval is prachtig en de natuur errond nog meer. Het is alsof je in een grote kom wandelt, een kom van bergen. Ongelooflijk.
Selva de Oza ǀ Camping Selva de Oza
Onze laatste stop in de Spaanse Pyreneeën is Selva de Oza, in het Parque Natural de los Valles Occidentales. We zitten nog steeds in het hartje van de Pyreneeën en vinden opnieuw een mooie plek met zicht op de bergen om onze tent op te zetten: Camping Selva de Oza. De ideale plek om weer even helemaal back to basics te gaan: geen ontvangst hier, gewoon de natuur en wij. De kindjes genieten en wij ook.
Vanop de camping kan je de weg nog een stuk verder volgen. De weg gaat over in een gravelpad en stopt uiteindelijk op een prachtige plek waar Ella en ik een wandeling kunnen starten, naar Aguas Tortas. Het is team dammen bouwen in de rivier vandaag (de jongens) en team bergwandelen (de meisjes). Genieten! We zien wilde paarden, een ezel, drie gieren en een kudde koeien. Die moeten we trouwens heel stilletjes voorbij want ze blokkeren de weg. Ella en ik houden onze adem in … en sluipen geruisloos de weg verder af.
Na onze wandeling duiken we nog even de ijskoude rivier in. En dan wordt team dammen bouwen en team bergwandelen weer samengevoegd tot team ijsjes eten. Het beste wat er is. En het is de perfecte afsluiter van twee fantastische weken in de bergen!
Meer over onze roadtrip van zes maanden door Europa vind je hier.
