De mooiste wandelingen van Corsica
Corsica is een fantastisch eiland om te wandelen. De routes zijn goed aangeduid, de uitzichten zijn onvergetelijk en de rust is enorm, althans in het laagseizoen. De lente is de ideale periode om te wandelen op Corsica, het weer is mooi maar het is niet te warm, en het is erg rustig op het eiland. In de zomermaanden moet je rekening houden met meer drukte en hogere temperaturen.
Wij beschrijven hieronder tien heel mooie wandelingen. We deden ze allemaal zelf met onze twee kindjes. Een deel van de wandelingen deden we toen ze drie en vijf waren en het andere deel toen ze vier en zes waren. De wandelingen zijn allemaal dagtochten, soms uitdagend maar zeker te doen met (avontuurlijke) kindjes. Maar ook zonder kindjes zijn ze de moeite, de wandelingen zijn gewoon top, het hele eiland is dat eigenlijk … heb ik al gezegd dat wij grote fan zijn? :-)
Le Sentier des Douaniers ǀ Cap Corse
In het noordelijkste punt van Corsica loopt het kustwandelpad Le Sentier des Douaniers, van Macinaggio naar Centuri. Het hele pad is maar liefst 26 kilometer lang, maar het is makkelijk in stukken te delen en in beide richtingen te lopen. Wij deden het stuk van Tollare naar Barcaggio en vanuit Centuri richting Tollare.
Het stuk van Tollare naar Barcaggio is een eenvoudige wandeling zonder hoogteverschillen. Het pad is goed aangegeven. Wij deden 35 minuten naar Barcaggio en namen dan dezelfde weg weer terug.
De volgende dag wandelden we vanuit Centuri richting Tollare. Het hele stuk staat aangeduid als vier uur (enkel). Wij hebben twee uur heen gewandeld en keerden dan dezelfde weg terug. Het pad werd op dat punt heel erg smal en dicht begroeid. Misschien is het pad in het hoogseizoen beter onderhouden (we lazen dat per jaar 40 000 mensen deze kustweg wandelen) maar wij konden maar moeilijk door. Het stuk vanuit Centuri richting Tollare is niet zo evident maar wel spectaculair mooi. Het pad is soms smal en loopt langs steile kliffen langs de zee. Er zitten geen echte beklimmingen tussen maar soms moet je wel steil langs de rotsen omhoog.
Van Col de la Croix naar Girolata
Girolata is een klein dorp in het westen van Corsica dat alleen bereikbaar is te voet of per boot. Het is het zalige wandelpad ‘Sentier du Facteur’ dat vanop Col de la Croix (boven het dorp Osani) naar Girolata leidt. Vanop Col de la Croix is het een heel stuk afdalen door een bos tot je aan een T-splitsing komt. Links kan je naar Vignole en rechts naar Girolata. Wij volgden het pad verder naar Girolata tot we aan een mooi strand kwamen (Cala di Tuara), de ideale plek om even uit te rusten en te eten. Vanaf dat strand begint het pad heel mooi te worden, met prachtige uitzichten maar ook hier en daar diepe afgronden. Zeker goed opletten hier. Soms moesten we kleine stukjes steil klimmen maar over het algemeen is het een eenvoudig pad. Wij deden ongeveer drie uur over de heenweg, met eet- en drinkpauzes erbij én twee kindjes van 3 en 5.
En wat superleuk is, in Girolata kan je de boot een heel stuk terug nemen, zodat je al een flink eind op de terugweg bent. Wij betaalden 10,80 euro per persoon, kindjes onder de acht jaar gratis. Het bootje zette ons af aan de aanlegsteiger van Vignole. Vandaaruit moet je een stuk omhoog klimmen tot op een parking, daar start het pad weer naar Col de la Croix. Het is eerst nog een half uur naar dezelfde T-splitsing van daarnet, en dan weer door het bos omhoog. Het is een niet te missen topwandeling!
Le Sentier du Littoral ǀ Désert des Agriate
Dit kustwandelpad loopt helemaal van Saint-Florent naar Ostriconi, in het noorden van het eiland. Je wandelt door het desolate maar wondermooie Désert des Agriate. Het wandelpad is in totaal 35 kilometer. Wij wandelden het eerste stuk en het laatste stuk. We begonnen de eerste route op de parking aan het Fornali-strand iets voorbij Saint-Florent (hobbelige autoweg ernaartoe) en wandelden richting Punta Mortella. Daar zijn we niet helemaal geraakt. Aan het tweede strand na Punta di Cepo zijn we teruggedraaid (na een goeie twee uur stappen). We namen dezelfde weg terug. Het is een heel mooi pad, en soms zelfs avontuurlijk want we moesten een ijskoude rivier oversteken die in de zee uitloopt! Het water kwam maar tot aan onze kuiten, maar toch! Er stond een stevige wind toen wij er waren dus dat maakte het extra uitdagend maar het pad is verder eenvoudig om te wandelen.
“Hey wind, wij hebben nu geen tijd om met je te spelen!”
De tweede route startten we aan het strand van Ostriconi. We volgden eerst een modderig pad, moesten dan een brugje over en kwamen zo op het strand. Ook hier was er heel veel wind en moesten we een ijskoude rivier door met onze voeten.
“Het water is zo koud als een walvis.”
Helemaal aan het einde van het strand start het wandelpad. De route is wondermooi, echt fantastisch. Je kan zo ver wandelen als je wil en dan hetzelfde pad terugkeren. De uitzichten zijn zo mooi dat we er stil van werden.
Capu Rosso ǀ Golf van Porto
Deze wandeling is waanzinnig mooi. Ook wel heel pittig maar absoluut de moeite. De wandeling start op een parking langs de D824 ongeveer 6 kilometer onder Piana. Eerst daalt het pad af en dan blijft het een tijdje plat. Na een uur en half stappen (ons tempo met twee kindjes van 3 en 5) begint de klim naar de Genuese toren ‘Tour de Turghiu’. Wij deden 50 minuten over de klim. In het begin is het pad heel duidelijk maar op het laatste stuk van de klim is het pad minder zichtbaar en moet je echt over de rotsen klauteren. Heel tof voor de kindjes! Er zijn steile afgronden dus blijf zeker goed in het midden daar is plaats genoeg en is het absoluut veilig. De uitzichten aan de toren van Turghiu zijn adembenemend. Zo mooi hebben wij het zelden gezien. Let wel op, aan de achterkant van de toren zijn heel steile afgronden. Je kan de toren in langs een steile en smalle trap tot helemaal boven voor alweer een fenomenaal uitzicht. De terugweg is dezelfde als de heenweg maar dat is in Corsica nooit een straf. Eerst dus een flink stuk dalen, dan weer plat en voor het laatste stuk naar de parking moet je nog wat krachten over houden. Het gaat licht naar omhoog maar kan toch pittig zijn op het einde van de tocht. Deze tocht was voor ons van begin tot einde genieten.
Van Tizzano naar Cala di Conca
Tizzano ligt in het zuidwesten van Corsica. Iets voorbij het dorp langs de kust begint een gravelpad (dat soms uitdagend kan zijn als het geregend heeft). Na 3 kilometer en half is er een parking aan Cala di Barcaju. Daar kan je je auto kwijt. De gravelweg gaat hier een stukje steil omhoog maar splitst dan naar links het wandelpad op. Daar begint de wandeling naar Cala di Conca. De wandeling is heel erg mooi en eenvoudig. We zagen supermooie, witte stranden. Wij wandelen helemaal tot aan de vuurtoren aan Capu di Senetosa. Aan de vuurtoren is trouwens een refuge waar je kan overnachten. Wij deden er ongeveer 2 uur en half over. Onderweg zijn er hele mooie plekken om te stoppen, bijvoorbeeld Cala Longa en Cala di Tivella. Aan de vuurtoren loopt het pad nog verder naar Cala di Conca. Wij deden dezelfde weg terug en waren makkelijk een hele dag onderweg door de mooie stranden om te spelen en te rusten onderweg.
De ‘hondenwandeling’ van de Calanche ǀ tussen Porto en Piana
Deze wandeling heet ‘de hondenwandeling’ (of wij hebben die zo genoemd, dat kan ook) omdat de route start aan ‘de hondenkop’ in de Calanche. De Calanche dat zijn fantastische rotsformaties tussen Piana en Porto. Met wat fantasie zie je in de rotsen een hartje, een leeuw, een indiaan … Heel mooi om door te rijden en te zoeken, in de ochtend- of avondzon als het licht op z’n mooist is. Maar dus prachtig om te wandelen ook. Er zijn verschillende routes die je kan wandelen (het Pad naar het Kastanjebos, het Corniche-pad, het Ezeldrijverspad …) maar wij kozen voor de rotsformaties aan de hondenkop. Oscar (5) vond dit ‘de mooiste’ en ‘de moeilijkste’ wandeling tot nu toe! Moeilijk is het pad niet hoor, maar wel superleuk om te doen met kindjes, omdat ze kunnen klimmen en klauteren, helemaal tot aan het Château fort. Wij deden er een half uur enkel over en dan weer een half uur terug. Oscar (5) en Ella (3) stapten alles helemaal zelf.
Naar Punta di a Vacca Morta ǀ l’Ospédale
Wij startten de wandeling naar Punta di a Vacca Morta (1314 m) aan de refuge van Cartalavonu, daar is een ruime parking. Het is een leuk en avontuurlijk pad, soms wat klimmen en soms makkelijk door het bos. We deden een uur en half over de heenweg. Even leek het alsof we boven waren maar als je van deze kant komt, moet je nog een stukje verder klimmen (makkelijk pad) tot je aan het kruis komt. Daar heb je het mooiste uitzicht en kan je 360 graden in het rond kijken. Toen wij er waren stond er best veel wind en liet de zon zich niet zien, maar de uitzichten waren wel heel mooi. Wij namen dezelfde weg weer naar beneden.
Van Roccapina naar Plage d’Erbaju
Roccapina is een heel bekend strand in Corsica en waarschijnlijk heel druk in de zomer maar wij waren er in het laagseizoen zo goed als alleen. Om er te geraken moet je een onverharde weg nemen op de N196 van Sartène naar Bonifacio bij Auberge Coralli (19 km ten zuiden van Sartène). Na 2 kilometer kom je op een parking. Het wandelpad start net voor het strand aan een groot rotsblok. Daar begint het pad te klimmen tot aan de Tour de Roccapina. Hier heb je al een mooi uitzicht op het strand. Aan de toren moet je een stukje terug om dan het pad verder te nemen naar Plage d’Erbaju. Toen we hier de bocht omkwamen werden we omvergeblazen - letterlijk, want er stond een stevige wind - maar ook figuurlijk door het waanzinnig mooie uitzicht op het strand van Erbaju. Hier werden we echt even stil van. Erbaju is een enorm uitgestrekt strand en dan de kleur van dat water! Het pad daalt verder af naar het strand, daarna moesten we even langs het strand verder lopen om dan een pad te nemen dat achter de leeuw (geen echte, het is een rots) doorloopt zo weer naar de parking.
Naar de Piscia di Gallo ǀ l’Ospédale
Piscia di Gallo betekent ‘hanenpis’ en deze mooie waterval is het doel van de wandeling. De wandeling start aan een grote parking 1 kilometer na het stuwmeer van Ospédale. Het wandelpad is goed aangegeven, eerst door een bos en dan een stevige rivier over. Die rivier oversteken was nog niet zo evident. We balanceerden over de stenen die min of meer een pad door de rivier maakten en gebruikten stokken om steun te vinden en ons recht te houden. Spannend maar het lukte! Daarna volgden we een mooi rotsig pad met hele mooie uitzichten. Toen we aan de waterval aankwamen, was het laatste stukje (een klein glibberig pad naar beneden) afgesloten. Echt een heel mooi zicht op de waterval hadden we dus niet maar de wandeling zelf maakte veel goed. Wij namen dezelfde weg terug naar de parking. Inclusief een eetpauze waren we ongeveer twee uur onderweg.
Naar Capu Pertusato ǀ Bonifacio
De kliffen aan Bonifacio zijn beroemd en tijdens de wandeling van en naar Capu Pertusato heb je de mooiste uitzichten op het stadje en de krijtrotsen. De wandeling is heel eenvoudig en volgt de kustlijn tot aan een vuurtoren. Rechts van de vuurtoren hebben we geprobeerd af te dalen naar het water. Het is er heel erg mooi maar echt aan het water zijn we niet geraakt. De terugweg is net dezelfde als de heenweg maar wel mét uitzicht op Bonifacio. Met pauzes en aftakking naar het water zijn we zeker vier uur onderweg geweest. Oscar (6) en Ella (4) deden de wandeling helemaal zelf. Een wandeling om zeker mee te pikken als je helemaal in het zuiden van het eiland bent!
